"Czytanie to odnajdywanie własnych bogactw i własnych możliwości przy pomocy cudzych słów".
- Jarosław Iwaszkiewicz
Wiersze
Pamięć nieporadna
„Pamięć nieporadna” to refleksyjny utwór o ulotności ludzkiego istnienia i kruchości pamięci. Wiersz porusza temat przemijania, zapomnienia i nieuchronności czasu, który wymazuje nawet najbardziej trwałe ślady życia. Kamienne pomniki, mające być strażnikami wspomnień, stają się tylko milczącymi świadkami znikających historii. To głęboko melancholijna opowieść o naszej nieuchronnej podróży ku zapomnieniu i o tym, jak kolejne pokolenia zastępują te, które odeszły. Wiersz skłania do zadumy nad tym, co pozostaje po nas i jak ulotna jest ludzka pamięć.
Ślady
„Ślady” to wiersz przepełniony nostalgią i tęsknotą za tym, co bezpowrotnie utracone. Autor snuje refleksję nad śladami, które pozostawiamy po sobie w codziennych gestach, zwykłych przedmiotach i wspomnieniach bliskich. To opowieść o ulotności drobnych momentów, które tworzą nasze życie, a jednocześnie o kruchości ludzkiej pamięci, zdolnej z czasem zatracić nawet najcenniejsze obrazy. Wiersz wzrusza swoją prostotą i prawdą, przypominając o wartości chwil i o tym, jak ważne jest pielęgnowanie wspomnień o tych, którzy odeszli.
Ostatnie pożegnanie
„Ostatnie pożegnanie” to wiersz głęboko poruszający temat rozstania i żalu po stracie bliskiej osoby. Autor mierzy się z trudnymi emocjami – tęsknotą, smutkiem i świadomością nieodwracalności utraty. To refleksja nad naturą ludzkich uczuć, które w obliczu straty próbują odnaleźć ukojenie w wspomnieniach, a jednocześnie buntują się przeciwko pustce. Wiersz w subtelny sposób ukazuje złożoność pożegnania – zarówno emocjonalną walkę, jak i próbę pogodzenia się z tym, co nieuniknione. To utwór, który przypomina o delikatności ludzkiej więzi i o tym, jak trudno jest ją puścić, nawet gdy wszystko przemawia za tym, że trzeba.
275 nieodebranych połączeń
„275 nieodebranych połączeń” to wiersz o tęsknocie i bolesnej ciszy, która pozostaje po kimś, kto już nie odpowiada. Utwór ukazuje emocjonalną podróż pełną smutku, żalu i próby odnalezienia ukojenia w wspomnieniach. Każde nieodebrane połączenie staje się symbolem straty i braku, a liczby dni bez odpowiedzi podkreślają nieuchronność przemijania. To opowieść o próbie pogodzenia się z tym, że pewnych rozmów już nie będzie, a bliskość, którą kiedyś dzielono, żyje teraz jedynie w pamięci. Wiersz porusza swoją szczerością i uniwersalnym przekazem o miłości, która trwa mimo rozłąki.
